Φιλέλλην. 1912. Καβάφης.

Την χάραξη φρόντισε τεχνικά να γίνει,
Έκφραση σοβαρή και μεγαλοπρεπής.
Το διάδημα καλλίτερα μάλλον στενό
εκείνα τα φαρδιά των Πάρθων δεν με αρέσουν.
Η επιγραφή, ως σύνηθες, ελληνικά
οχ' υπερβολική, όχι πομπώδης -
μην τα παρεξηγήσει ο ανθύπατος
που όλο σκαλίζει και μηνά στην Ρώμη -
αλλ' όμως βέβαια τιμητική.
Κάτι πολύ εκλεκτό απ΄το άλλο μέρος
κανένας δισκοβόλος έφηβος ωραίος.
Προ πάντων σε συστήνω να κοιτάξεις
(Σιθάσπη, προς θεού, να μη λησμονηθεί)
μετά το Βασιλεύς και το Σωτήρ,
να χαραχθεί με γράμματα κομψά, Φιλλέλην.
Και τώρα μη με αρχίζεις ευφυολογίες,
τα "Που οι Έλληνες;" και "Που τα Ελληνικά
πίσω απ'τον Ζάγρο εδώ, από τα Φράατα πέρα".
Τόσοι και τόσοι βαρβαρότεροί μας άλλοι
αφού το γράφουν, θα το γράψουμε κι εμείς.
Και τέλος μη ξεχνάς που ενίοτε
μας έρχονται από τη Συρία σοφισταί,
και στιχοπλόκοι κι άλλοι ματαιόσπουδοι.
Ώστε ανελλήνιστοι δεν είμεθα, θαρρώ.