Thursday, February 20, 2014

Για τον Γκούντμαν, Εσωθέατρο!

Ο Κέννεθ Σώγερ Γκούντμαν (1883-1918) παρά το σύντομο βίο του, κατάφερε να μείνει στην ιστορία του θεάτρου: όχι μόνο μέσα από το έργο του αλλά κυρίως επειδή το παλαιότερο θέατρο του Σικάγο, φέρει σχεδόν έναν αιώνα τώρα, το όνομά του.
Ο Γκούντμαν έγραψε ένα μεγάλο αριθμό μονόπρακτων, αλλά επίσης και κάποια μεγάλα θεατρικά έργα μαζί με τον Μπέν Χέχτ και τον Τόμας Γούντ Στήβενς. Η «Σκόνη του δρόμου» (Dust of the road) είναι ένα από τα λίγα έργα του, που άντεξε στο χρόνο, ίσως γιατί  τα διλήμματα που θέτει δεν έχουν πάψει να απασχολούν τον άνθρωπο.
Η συγγραφική του δραστηριότητα τελειώνει με τον θάνατο του, το 1918, εξαιτίας μιας πνευμονίας, απότοκου γρίππης, στη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Οι γονείς του Γουίλιαμ και Μαλβίνα, δωρίζουν στο Ινστιτούτο Τεχνών του Σικάγο το ποσό των 350.000 δολαρίων, εις μνήμη του γιου τους, προκειμένου να δημιουργηθεί εκεί, επαγγελματικό θέατρο και να λειτουργήσει δραματική σχολή ενώ παράλληλα αναθέτουν στον αρχιτέκτονα Χάουαρντ Βαν Ντόρεν Σω την υλοποίηση του έργου.
Στις 5 Ιανουαρίου του 1925 αρχίζει να λειτουργεί η σχολή ενώ στην εναρκτήρια τελετή για το θέατρο, στις 20 Οκτωβρίου 1925, θα παρουσιαστούν τρία έργα του Γκούνμταν : «Στην πίσω αυλή» (Back of the yards), «το πράσινο τραπεζομάντηλο» (The Green Scarf), και «η παρτίδα σκάκι» (The Game of Chess). Ο Τόμας Γουντ Στήβενς, σκηνοθέτης, στενός συνεργάτης και προσωπικός φίλος του Κέννεθ Γκούντμαν θα ηγηθεί τόσο του θεάτρου όσο και της δραματικής σχολής.
Η σχολή και το θέατρο ανέδειξε, καθόλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα, ορισμένους από τους πλέον σημαντικούς αμερικανούς ηθοποιούς. Με το θέατρο αυτό λοιπόν, συνεργάζονται καταξιωμένοι συγγραφείς και σκηνοθέτες όπως για παράδειγμα ο Ντέϊβιντ Μάμμετ, ο «Αμερικάνικος Βούβαλος» του οποίου, κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στο Goodman theatre, στη δεκαετία του 70. Πάνω από την είσοδο του θεάτρου Γκούντμαν, ο επισκέπτης μπορεί να διαβάσει: «Για να διατηρηθεί η παλιά πείρα και να αποκτηθεί νέα», μια φράση-έμπνευση για όλους τους ανθρώπους του θεάτρου και της τέχνης γενικότερα.

Ο Άντον Τσέχωφ σχετικά με το Ταλέντο, Από το Δραματικό Στούντιο του Εσωθεάτρου!

Για να είναι κανείς καλός και προικισμένος με ταλέντο άνθρωπος, πρέπει απλά να γεννηθεί τέτοιος. Αυτό είναι ζήτημα της φύσης με τους νόμους της και την κληρονομικότητα. Μα για να είναι κανείς άξιος του δώρου της φύσης, για να μην μείνει ένας απλά προικισμένος άνθρωπος, αλλά για να γίνει ιδιοφυής παράγοντας πρέπει να διαπαιδαγωγήσει το ταλέντο του, να το δουλέψει. Ταλέντο είναι η καλλιέργεια του ταλέντου…. Όσο μεγαλύτερο είναι το ταλέντο τόσο περισσότερο κόπο απαιτεί.

(Αποσπάσματα από γράμματα του συγγραφέα προς τον αδερφό του, από το βιβλίο του Γ. Γληνού: «Ώρες σκηνής»)