Το διάστημα δεν είναι άδειο. Είναι γεμάτο με "διαστρική ύλη", ένα μείγμα αερίων και σκόνης, που μπορεί να συγκεντρωθεί και να δημιουργήσει σύννεφα, γνωστά ως νεφελώματα. Ένα νεφέλωμα μπορεί να περιέχει αρκετή ύλη για τη δημιουργία δεκάδων χιλιάδων αστέρων. Η ταξινόμηση των νεφελωμάτων γίνεται ανάλογα με το πως φαίνονται σ'εμάς. Τα συμπαγή σύννεφα των σκοτεινών νεφελωμάτων, για παράδειγμα, δεν είναι ορατά στον νυχτερινό ουρανό. Μπορούμε όμως να τα διακρίνουμε όταν εμποδίζουν το φως από τους αστέρες ή από τα αέρια που βρίσκονται πίσω τους. Τα νεφελώματα ανάκλασης αντικατοπτρίζουν το φως των αστέρων. Τα νεφελώματα εκπομπής φωτίζονται από την ακτινοβολία μορίων αερίου που διεγείρονται από τους αστέρες που βρίσκονται μέσα στα νεφελώματα.
Τα νεφελώματα είναι βασικοί παράγοντες για τη γέννηση των αστέρων. Η διαδικασία ξεκινάει με τη συστολή σκοτεινών σφαιριδίων μέσα στο νεφέλωμα. Τα σφαιρίδια συστέλλονται μέχρι να καταρρεύσουν υπό την πίεση της ίδιας τους της βαρύτητας, επιταχύνοντας τη γέννηση των αστέρων. Ενώ τα νεφελώματα εκπομπής σχετίζονται με τη γέννηση των αστέρων, τα νεφελώματα αίγλης συμμετέχουν στο θάνατο των αστέρων. Αυτά είναι γνωστά και ως πλανητικά νεφελώματα. Δημιουργούνται από τα αέρια και τη σκόνη που απελευθερώνονται από ορισμένους ετοιμοθάνατους αστέρες - αστέρες που έχουν το μέγεθος του δικού μας Ήλιου. Αυτό σημαίνει ότι θα δούμε ένα πλανητικό νεφέλωμα σε περίπου πέντε δισεκατομμύρια χρόνια, όταν ο κύκλος ζωής του Ήλιου μας φτάσει στο τέλος του.
Από τις εκδόσεις Ισόρροπον. Τι υπάρχει εκεί έξω; Το Σύμπαν μέσα από 180 εκπληκτικές εικόνες. Με πρόλογο του Stephen Hawking!
No comments:
Post a Comment